घड्याळ...!

घड्याळ जीवनाचं

संपत आहे जीवन आपुले घड्याळाच्या काटेवर,,
व्यर्थ गोष्टींचाच भडिमार होत आहे आपल्या या वाटेवर...

या वाटेवर कुणी दुसरेच आपलं होऊन जाते,,,
आणि आपलेच मायबाप आपल्यालाच परके होऊन जाते...

इथली वृद्धाश्रमे ही गच्च होऊ लागली,,,
पण त्या पोटच्या पोराने कधी त्यांची वाट नाही पहिली.....

कष्ट करून करून बाप आपला लेकाला शिकवतो,
पोरगा पण शिकतो, पण स्वतः च्या बापालाच विकायला निघतो...!

बापानी कधी सुपारीचे खांड सुद्धा चखलेलं नाही,
पोरगा मात्र व्यसनाच्या नोंदीची भरतो इकडं वही....

नका वागू हो असं, जीव आपला मोलाचा,,
आयुष्याची वाट लावून, लागेल दिवा तेलाचा..!

काय होत असेल त्यांची अवस्था पोराचे वागणं पाहून?,,,
दुसरं काही नाही, पण मृत्यु च्या वाटेकडे बाप जातो वाहून....

शेवटी फक्त ओसाडलेलं आयुष्य राहतं,
ते ही आपल्या म्हातारपणाची वाट पाहतं..!

मग काय कर्माची फळ आपली, भोगावी तर लागणारच,
आपल्याला ही मुलगा असेल, तो ही आपल्याला त्रास देणारच...!

विचार आपले असतात, कर्तव्य ही आपलेच असतात,,,
मग का कुणास ठाऊक, लोक असे का करतात......??

                             -- ग. सु. डोंगरे

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

बस फुरसत ही फुरसत...!

फुरसत....! कितना अजीब लब्ज है ये फुरसत, आजके जमाने में किसीको वो मिलता नाही, पर कभी कभी ऐसे भी दिन आतें है, तब हमे फुरसत से निकलना पड़ता है, तो कभी फुरसत ही फुरसत होती है। ऐसा ही फ़ुरसत का एक दिन आया, जीस दिन मैने बोहोत कुछ पाया। वो तुम्हारी बेवकूफ यादें, जिनमें मैं हमेशा के लिए खोना चाहता था। वो जिंदगी के सबसे हसीन पल, जो मैं तुम्हारे साथ बिताना चाहता था। वो चाहत, जिसे पाने के लिए मैं बचपन से तरसता रहता था। वो लब्ज, जिसे मैं तुम्हारे साथ गुफ्तगू करने में लगाना चाहता था। वो उम्मीदें, जो मैं हमेशा तुमसे रखना चाहता था। वो भरोसा, जिसे मैं हमेशा जितने में जुड़ा हुआ रहता था। वो जिंदगी, जिसे मैं आज तक ढूंढता रहता था। वो सब कुछ फुरसत से मुझे मिला, बस अब और क्या चाहिए? जिंदगी में फुरसत हो तो जिंदगी हसीन है। और फुरसत में ही जिंदगी का मजा लिया जा सकता है। ये लाजवाब रिश्ता है, फुरसत और जिंदगी का!
Read more

आई चे अश्रु....!

        (मुंबई मधे एक वर्ष काम करून परत घरी जाऊन मुंबई ला परत येण्याचा योग)           मुंबई सोडल्यानंतर जवळपास नऊ महीने घरिच होतो, त्यात नेट चा अभ्यास तर एम फिल च्या प्रवेश परिक्षाची तयारी, तीन ठिकाणी परीक्षा देऊन ही प्रवेश मिळाला नाही, काही ठिकाणी मी कमी पडलो, काही ठिकाणी पैसा कमी पडला तर काही ठिकाणी मी ओपन कैटेगरी चा आहे म्हणून नंबर नाही लागला. पण तीन वर्षानंतर घरी आलो होतो, म्हणून जरा बरं वाटत होतं.         नेट परीक्षा झाली, त्यात पास नाही झालो मग कुठून तरी अशी जाणीव होऊ लागली की घरी राहून अभ्यास नाही होत, कुठेतरी बाहेर रूम करून राहून अभ्यास करू, त्याच बरोबर पैसे कमवायच्या वयात घरी बिनाकामाचे बसून राहणे मला ही जडच जात होते, अभ्यास करतो म्हणावे तर त्या मानाने अभ्यास ही नव्हता होत. मग शेवटी बाहेर राहून काहीतरी नोकरी करुन अभ्यासही करावा असा विचार केला आणि मुंबई ला परत जायचे ठरवले! पण एकीकडे मनात असे ही विचार होते की मुंबई सोडून खुप काही गावासाठी, आई वडिलांसाठी आणि मानसिक अजारांसाठी स्वप्ने घेऊन आलो पण त्यातले एकही पूर्ण झाले नाही किंवा होऊ शकले नाही. म्हणून मुंबई पेक्षा दुसरीकडे कुठे
Read more

शुभ मंगल सावधान....!

खरच ही घड़ी इतकी घातक असते..! आजपर्यंत कळालच नाही, शुभमंगल सावधान म्हंटल्यावर मुठितला अक्षदा समोर फेकायचा इतकेच माहिती होते. पण आज लग्नाच वय झाल तेव्हा कुठे कळतय की प्रत्येक लग्नात गेल्यावर बुवा आवर्जून सांगतो की "सावधान" ह्याचा अर्थ असा की प्रत्येकची वेळ येईल सावधान रहा....! बरं सावधान तर सावधान पण का? शुभमंगल आहे, दोन मन एकमेकांशी जुळनार आहेत, सर्व परिवार एकत्र येणार, मज्जा मस्ती दोन परिवार एकमेकांशी तड़जोड करून का होईना पण एकमेकांशी नाते सबंध बांधनार, सगळीकडे आनंदी आनंद माजनार,,,,,, तरी पण का??? का सावधान व्हायचं????? खुप दिवस ह्या प्रश्नांनी डोक्यामधे नंगानाच केला,            थोड़ा काळ गेला, हळू हळू बुद्धिमधे प्रकाश पडला मग कळालं की का सावधान ते,,           अर्थातच लग्न आणि लग्नानंतरच सुखी जीवन हे सहजासहजी नाही मिळत म्हणून सावधान रहा....!            बाप पोरीसाठी एक न एक घर, गाव, एवढंच नाही तर बरेचशे ऊंबरठे झिजवतो, का तर मुलगा चांगला असावा, त्याच्या घरी शेती असावी, त्याचे नातेवाईक चांगले असावे, घर आसावं, सगळ्यात महत्वाचं म्हणजे त्याला सरकारी नोकरी असावी, चार लोकं चांगल
Read more